Item sets
-
Heren op de Hoek
Heeren op de Hoek was een zaak de op de Mauritsstraat 1 en zat naast de Rotterdamse Schouwburg, waar nu een fifties diner onder de naam Gracy’s zit. Heeren op de Hoek was opgezet door Valse Robbie, die ooit ook de Strano had. Daarna namen Rick en Wil de bar over. Later zou Alexander van Klaveren de zaak onder de naam Lef voortzetten. Er schijnen vaak problemen geweest zijn met klachten van buren over geluidsoverlast. Lef werd door Van Klaveren nog voortgezet op het Westelijk Handelsterrein. Van Klaveren deed een poging om van de voormalige Watt/Nighttown en grote gay-discotheek te maken, maar dat bleek te ambitieus. -
Hok
’t Hok‘ en ‘Beetje Vaag’ was gevestigd aan de Brandersplaats 32 en was in de tijd van De Bak met ingang aan de Schiedamse Vest 146 de ingang in de nacht voor een op de 1e verdieping gelegen cruise bar. -
Hollywood
De Hollywood zat begin jaren tachtig aan de Oranjeboomstraat nummer onbekend. -
Honky Tonk
Honky Tonk zat aan de Paul Krugerstraat 182b. Naakte binken wachten u op voor ons grote succes: Open sex! -
Jack
Jack was een relax en filmbar aan de Grote Visserijstraat 15a -
Jong, Café de
Café de Jong zat aan de Drievriendenstraat 32 of 34 en was de opvolger van café “Little One” een vrouwencafé, waar het ook gezellig was als je alleen kwam. De eigenaar zei steevast als de dames niet voldoende besteedden: “Haal die zuigers van de kruk”. Er kwam een mengeling van subculturen, lesbiennes en ’culturele potten’. Café “Jan de Jong” kwam na de Little One en was iets moderner, erg druk, met grote feesten, veel zingen en versieren. -
Johnny Jordaan
Johnny Jordaan opende op 10 november 1961 zijn Johnny Jordaan Cabaret aan de Diergaardesingel 86 in Rotterdam met als zingend personeel Miep en Dick Scholte. Johnny Jordaan was ook in Rotterdam zeer populair en het verhaal gaat dat hij drie weken de Rotterdamse Schouwburg uitverkocht. Mede door belastingschulden zat hij er slechts korte tijd, vertrok naar Antwerpen en ging na eerherstel uiteindelijk weer terug naar Amsterdam. In 1963 gaf hij het singletje uit onder de naam ‘Er is maar 1 Rotterdam, ook al ben je in Mokum geboren”. Hij verkocht de zaak aan Jan Kloppert die de zaak onder de naam de Gemini zou gaan exploiteren. -
Joy
Joy zat aan de Van Speijkstraat 152 en was een disco, cabaret en dancing en was de opvolger van het op het zelfde adres gevestigde Club Zorba. Met als barkeeper Piet Geluk, Piet Lucifer noemde ze hem ook, overal waar hij werkte ging de zaak in de fik. Ook de Joy brandde af. -
Kanjer
Café de Kanjer zat aan de Maashaven 32a. Ontmoet je kanjer in de Kanjer. -
Ketelbinkie
Een eetcafé in een paviljoen op de Leuvehaven 56. Ketelbinkie is ook de naam van de al meer dan 25 jaar opererende Rotterdamse lgbt sports club met zo’n 300 leden in 9 sporten en maandelijks terugkerende activiteiten. -
Unie
De Unie zat op de Mauritsweg 34 en werd geëxploiteerd door de eigenaren van de Regenboog. -
Amicale
Amicale zat op de Batavierenstraat met als eigenaar Jan Kloppert samen met zijn moeder. Daarvoor baatte hij de Gemini Bar uit aan de Diergaardesingel. -
Boys Factory
Boys Factory zat aan de ’s Gravendijkwal 92 en was een plek waar je betaalde seks kon hebben. Hier wordt James van den Burg geïnterviewd door Rob de Vries, de datering wordt geschat op 1999. -
Cano
“Cano” zit al jaren aan de Provenierssingel 30 achter het Centraal Station en is een bioscoop met bar waar seksfilms worden vertoond. -
Loge 52
Pim Stip en Fred Hartman runden de Loge 52 van 1976 tot circa 1985 aan de Coolsestraat 52. In die tijd exploiteerden zij ook de Afterdark op de Coolsestraat 33. In 1990 zou Pim Stip de Loge 90 op de Schiedamsedijk 4 beginnen, die daar tot op de op de dag van vandaag nog altijd gevestigd is aan de Schiedamsedijk 4. -
MSR
MSR 40 jaar: de motor slaat af. Op 12 november 1977 is de vereniging met de ondubbelzinnige naam Motor Sportclub Rotterdam opgericht. Korte benaming: MSR. Wie de doelstelling in de statuten (in augustus 1991 aangepast) leest, zal ook niet bevroeden dat er een geheel andere wereld schuil gaat achter wat er staat omschreven in artikel 2: “de vereniging heeft ten doel het bevorderen en propageren van de motorsport in het algemeen, alsmede het leggen van kontakten onder motorrijders en gelijk-geïnteresseerden”. Zij doet dit door tochten of manifestaties te organiseren, door kontakten te onderhouden met andere gelijk-geïnteresseerde motor-sportclubs. Bijvoorbeeld met de Motor Sportclub Amsterdam, de MSA, die 7 jaar eerder al het licht zag. Met andere internationale clubs verliep het contact in ECMC-verband: European Confederation of Motorcycle Clubs. Een ander middel waarmee de MSR haar doel kon bereiken was door het (doen) uitgeven van publicaties. Als je zo’n blad opensloeg – de MSA kende de ‘Koplamp’, de MSR de ‘Kickstarter’ – wist je direct uit welke hoek de wind waaide. Niks dubbelzinnigs aan: als de redactie niet had uitgehaald met forse foto-erecties dan lieten de adverteerders er geen twijfel over bestaan. Het ging zelden over motoren, maar om het leer dat daarbij te pas kwam. Hoewel dat ook maar ten dele het geval was, want vaak ging het om body-harnasses en jock-straps. De damp sloeg ervan af. Niet zo vreemd wanneer je beseft dat Hannes van de Massad Shop (eerst op de Zomerhofstraat, later gevestigd aan de Mathenesserweg 9) de Kickstarter ‘vulde’. De MSA-Koplamp stond strak van de advertenties van Argos, Anco Hotel, Mr B. etc. Maar ja, de bladen kwamen niet verder dan de leden en de andere verenigingen. Dus de buitenwacht kon nog steeds denken met een gewone motorclub te maken te hebben. De complete jaargangen van de ‘Kickstarter’ zijn op 3 juni 2008 met dank aan Rob Kreemers overgedragen aan het Stadsarchief. Voor wie het ooit nog eens wil naslaan. In de jaren ’70 was leer als fetish en lifestyle een hoge vlucht genomen, vanuit San Francisco en Chicago waar bij International Mister Leather verkiezingen 1.000’n mannen bijeen kwamen. Hele hotels waren meerdere dagen vol met Leathermen & Friends. Rotterdam kende dus vanaf november 1977 haar eigen vereniging. Hoewel het artikel over het lidmaatschap enthousiast begint met ‘Lid kan een ieder worden’ was er zeker in de beginjaren een strikte ballotage. Je moest eerst drie handtekeningen van leden ‘verzamelen’. En dan was je er nog niet, want je werd eerst ‘kandidaatlid’. Daarna pas echt lid. Dat ging ook nog gepaard met verschillende kleuren MSR-badges: een kandidaat had er een met witte vakjes, een echt lid groen-wit-groen. Naar schatting zijn er in Rotterdam nooit meer dan 40, 50 leden geweest. Het was allemaal heel strikt geregeld, zelfs in een heus Huishoudelijk Reglement uit 1981. Vergelijkingen met de Rotary dringen zich op. Dat gold in nog hogere mate voor de ECMC met een Annual General Meeting. Zo’n AGM rouleerde door heel Europa en ging vaak gepaard met feesten die niets aan de verbeelding overlieten op bijzondere lokaties. Een van deze parties is op 8 oktober 1983 georganiseerd door de MSR, ‘Sex’th Birthdayparty’, met medewerking van Cees van Wijk, in Hal 4. De toenmalige directeur, Evan van der Most, kan daar een boekje over opendoen. Ook in Odeon is zo’n party georganiseerd. Vooraf werd de zaaleigenaar op de hoogte gesteld dat het weliswaar om een Motorsportclub ging, maar dat sommige motorrijders een broek droegen waar het kruis uit was weggesneden, zgn. chaps. Hoewel sommige uitbaters zeiden wel wat gewend te zijn, gingen er toch wel wenkbrauwen naarmate de avond vorderde. Het fenomeen ‘donkere kamer’ werd in die tijd alleen nog maar geassocieerd met fotografie. In die beginjaren ’80 waren er nog niet zo veel mogelijkheden voor leer-fanaten, fetish-lovers, SM-‘ers etc. om uit te gaan of elkaar te ontmoeten. De MSR-Clubavond in de Cosmonaut was eigenlijk de enige mogelijkheid. Alternatief waren contactadvertenties of het fenomeen ‘Interchain’: een papieren datingorganisatie. Het analoge Grindr. Midden jaren ’80 waart er een boos spook door de wereld: een vier-letterwoord met een vernietigende uitwerking. Dit houdt de verbreiding van de verworvenheden van de sexuele revolutie niet tegen: fetish wordt mainstream en dringt door in de grote clubs, feesten. In de AGM vinden verwoede discussies plaats over het ja / nee (witte) sneakers toe laten op Club-parties. En of zo’n Club dan nog wel lid van de ECMC kan zijn. Om een avond safe & wild uit je dak te gaan hoef je geen lid meer te worden van een motorclub. Het aanbod is er te kust en te keur. Als daar ook nog eens de digitale schokgolf van Internet over heen gaat, neemt de animo om lid te worden af. De bestuursvergaderingen van de MSR worden meer een PC-hobbyclub waar de laatste software wordt uitgewisseld, met dank aan IT-expert Bert Boer. Er zijn steeds minder leden met een motor (en dat was altijd al een fractie van het totale ledenbestand). Toerritten worden nog maar weinig georganiseerd. De maandelijkse avond, verhuisd van Cosmonaut naar de naastgelegen Shaft, raakt in het slob. Het is niet meer uit te leggen dat men als niet-lid entree moet betalen. De belangrijkste activiteit in de jaren 2005 / 2010 is het Nieuwjaarsdiner, met meer en meer het karakter van een reünie van buikige mannen in het leer. Een van de leden van het eerste uur, Wim Vermeulen, spreekt gekscherend van de ‘Macaroni Spaghetti Ravioli’-club. Ook de MSA en ECMC raken over hun hoogtepunt heen. Op 29 oktober 2010 viert de MSA haar 40ste verjaardag, met een diner aan lange tafels in het COC-gebouw. De show biedt in een schimmenspel nog wel suggestieve sexscènes. Maar de stoom is er af, de motor hapert. De nog zittende bestuursleden van de MSR vinden, na een periode van jarenlange stilte, zelfs geen Nieuwjaarsdiner meer, de tijd rijp om de motor af te zetten en de vereniging op te heffen en uit te schrijven uit het KvK register. De op 12 november 2017 aanwezige leden worden gevraagd met dit besluit cf. artikel 15 in te stemmen en het saldo te besteden aan de laatste borrel die middag. -
Koetsiertje
’t Koetsiertje zat aan de Korte Hoogstraat 192 in Schiedam met als gastheren Theo en Rex.